ABSURDALIA RELIGIJNE - CZ. 2326

Przede wszystkim jednak muszę zająć się sprawą Jezusa, tak zwanego zbawiciela, który stosunkowo niedawno temu nauczał nowych doktryn i sądzono, że jest synem bożym. Ten zbawiciel, jak spróbuję pokazać, oszukał wielu i spowodował, że zaakceptowali postać wiary szkodliwą dla dobra ludzkości. Religia ta, zapuszczając korzenie wśród klas niższych wciąż rozprzestrzenia się pośród gminu - można nawet powiedzieć, że rozprzestrzenia się skutkiem prostactwa i analfabetyzmu jej wyznawców. I chociaż jest pewna liczba umiarkowanych, rozsądnych i inteligentnych ludzi, którzy interpretują jej wierzenia alegorycznie, to jednak w swej zasadniczej postaci kwitnie ona  pośród ciemnoty.     

Celsus

***

Powyższa opinia pochodzi od człowieka, który blisko 2000 lat temu to wszystko na własne oczy widział  i na własne uszy słyszał! Smagał on przy tym niemiłosiernie biczem krytyki i satyry tę nowo powstałą chrześcijańską sektę oszołomów (będącą ordynarnym plagiatem pogańskich systemów wierzeń); oszołomów, którzy potraktowali dosłownie jeden ze współczesnych sobie mitów - nr 888 - bo generalnie byli zbyt durnymi i ubogimi wewnętrznie leniwymi prostakami, by go postrzegać i przeżywać duchowo jako podniosłą mistyczną metaforę. Byli taką samą bezmyślną trzodą, jaką są dzisiaj ich wierzący spadkobiercy - zawsze potrzebującą profesjonalnych ,,(dusz)pasterzy", którzy za ,,Bóg zapłać" wskażą jej kierunek do nieba, tzn. na cywilizacyjne i intelektualne manowce. To jadowicie dobrotliwe wssskazywanie zaczyna się dość wcześnie:

oto jeden z ich

sakro-turystycznych przewodników...

|||||

|||

|

Teraz bydlęta się nie zgubią,

bo są przez swoich pasterzy

odpowiednio oznaKkowane

|||||

|||

|

To znaczy, że nie chodzi już o wiarę w Boga Wszechmogącego, w Pana Jezusa, w Ducha Świętego ani  w żadną Trójcę Przenajświętszą czy inne urojone cuda na kiju, ale przede wszystkim w Kościół, czyli coś znacznie bardziej rzeczywistego, namacalnego, konkretnego, kasożernego... Jak widać, teraz w 6 klasie (państwowej) szkoły podstawowej Kkorporacja zabobonu zaczyna grać z młodymi (być może nieraz zbyt sceptycznymi i racjonalnymi) ludźmi w otwarte karty. Nie pozostawia też żadnych wątpliwości, kto te karty w rzeczywistości rozdaje.

 

 Sacrifium intellectus 

Tytułem konkluzji kilka lirycznych strof Heinricha Heinego (to on powiedział: Kto walczy z księżmi musi być przygotowany na to, że jego nieszczęsne dobre imię będzie szargane i brukane przez najhaniebniejsze kłamstwa i wyjątkowo złośliwe oszczerstwa.) na temat pokonanych bogów z przeszłości i tych zwycięskich - ,,w owczej skórze pokory" - którzy po nich nastali. Być może w niedalekiej przyszłości podobne wiersze o dzisiejszych bogach będą czytane w szkołach, ku przestrodze. Miejmy też nadzieję, że żadne zwycięskie urojenia już nie nastaną...

|||||

|||

|

[...] 

Gdy was tak widzę, tam, wysoko
Porzuceni bogowie,
Nieżywe, błądzące po nocy cienie,
Wątłe jak mgła, przeganiane z wiatrem.
A kiedy pomyślę, jak tchórzliwi
I wątpliwi bogowie przemogli was
Nowi, despotyczni, smętni bogowie,
Pazerni na krzywdę
W tej owczej skórze pokory -

Och, to aż chwyta mnie ponury gniew,
Chciałbym nowe świątynie pokruszyć
I za was bić się stare bogi,
I bronić waszych ambrozyjskich praw,
I przed waszymi ołtarzami,
Co znów odbudowane zadymią od ofiar,
Paść na kolana i błagać,
I modlić się ręce podnosząc -

Bo jakkolwiek wy, starzy bogowie,
Tak samo niegdyś w ludzkich walkach
Zawsze braliście stronę zwycięzców,
Człowiek jest od was bardziej wielkoduszny
I oto ja w walkach bogów trzymam
Z partią bogów pobitych 

[...]

Heinrich Heine

(fragm. wiersza Bogowie Grecji; 
z jęz. niem. przełożył Robert Stiller)